H ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ…. ΠΙΟ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ! ! Καθώς ώρες μόνο μένουν για την ορθόδοξη Ανάσταση δεν μπορώ να μη σκεφτώ την απεγνωσμένη έκκληση του Διοικητή της εγκλωβισμένης στις εγκαταστάσεις της ουκρανικής χαλυβουργίας στρατιωτικής δύναμης περικυκλωμένης από εχθρικές του δυνάμεις, που αναφέρει ότι μόνο μέρες ή και ώρες τους έχουν απομείνει, ενώ σφυροκοπούνται αδιάλειπτα με ανηλεείς βομβαρδισμούς. Χτες λοιπόν και ενόσω είχα εφημερία βρήκα χρόνο και κοίταξα εάν υπάρχουν περαιτέρω ειδήσεις σχετικά με αυτό. Με αγωνία είδα πως όχι. Το μυαλό μου τρέχει σε διάφορες σκέψεις. Πώς γίνεται να είμαστε μάρτυρες εν έτη 2022 ενός σύγχρονου Μεσολογγίου; Και ειδικά εν μέσω αγίων ημερών του Πάσχα; Συχνά καλούμαι να κάνω μαθήματα σε στρατιωτικές σχολές σε σχέση με τη μετατραυματική διαταραχή από stress. Προφανώς οι εμπλεκόμενοι πληρούν όλες τις προϋποθέσεις γι’ αυτή….Όμως θα ζήσουν για να υποφέρουν; Οι συγκυρίες είναι έντονες και επιτακτικές. Ο πόνος παντού… πόλεμοι, παιδοκτονίες, πανδημίες… Ο κατάλογος είναι μακρύς! Η ανάγκη να πιαστεί ο σύγχρονος άνθρωπος από σταθερές, ώστε να συνεχίσει το δρομολόγιο του βίου του στη σύγχρονη εποχή, καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ…!Η ψυχική παθολογία συνακόλουθα καλπάζει κι αυτή..! Συνάνθρωποι μας με αγχώδεις διαταραχές, πανικούς, καταθλίψεις, ψυχαναγκασμούς, υποχονδριακές σκέψεις, κατακλύζουν τα γραφεία των επαγγελματιών ψυχικής υγείας… Και πόσοι άραγε υπάρχουν που υποφέρουν από παρόμοια αλλά δεν κατανοούν την ανάγκη να κινηθούν ενεργητικά προς την κατεύθυνση της θεραπείας απευθυνόμενοι στον ειδικό ή, απλά για καθαρά οικονομικούς λόγους, δε δύνανται να πράξουν τούτο..!Συνηθίζω να λέω στους θεραπευόμενούς μου ότι “άλυτα προβλήματα δεν υπάρχουν”, όπως και “τέλειες λύσεις επίσης δεν υπάρχουν”. Οι συνάνθρωποι μας που απευθύνονται σε ειδικούς προς βοήθεια και θεραπεία συνήθως έχουν απολέσει την ελπίδα. Το μουντό πέπλο της κατάθλιψης έχει καταλάβει σχεδόν όλο το φάσμα του θυμικού τους, η αγωνία ότι τα ψυχοσωματικά συμπτώματα του πανικού τους θα κλιμακωθούν σε βαθμό που θα προκαλέσουν μη αναστρέψιμη βλάβη στην υγεία τους έχει φτάσει στον υπερθετικό βαθμό. Παρόμοια και ο επώδυνος μηρυκασμός της μάνας που κατατρύχεται από ψυχαναγκαστικές σκέψεις ότι μπορεί να απολέσει τον έλεγχο και να κάνει άθελα της κακό στο παιδί της (έχοντας “φουντώσει” ακόμα περισσότερο από τα πρόσφατα γεγονότα της επικαιρότητας). Στον ίδιο υπερθετικό βαθμό και η απελπισία του παιδιού που στην προσπάθεια να μην απολέσει την αγάπη των γονιών του, που επιλέγουν όχι μόνο να μην εμβολιαστούν αλλά και να σταματήσουν τις επαφές με τους “μολυσμένους” εμβολιασμένους, αντικρίζει το φάσμα της μη επιβίωσης καθώς δεν μπορεί να βρει δουλειά χωρίς πιστοποιητικό εμβολιασμού.Καμιά φορά αισθάνομαι όπως ο περικυκλωμένος διοικητής στο ουκρανικό εργοστάσιο ο οποίος μέχρι και την ύστατη στιγμή όχι μόνο δε χάνει την ελπίδα του αλλά πολύ περισσότερο τη μεταλαμπαδεύει και στους πλησίον του.. όπως μεταλαμπαδεύεται το Άγιο Φως της πασχαλινής λαμπάδας στις ψυχές αυτών που την φέρουν.Καλή Ανάσταση..!!